di 3 aug 2021  11:00u

Vrouwen slaan plank mis

De Olympische Spelen zijn ondertussen alweer een week verder. Annemiek van Vleuten pakte goud in de in de tijdrit. Ploeggenote Anna van Breggen zorgde voor brons. Een prestatie van formaat. Het verdoezeld voor slechts een klein beetje de prestaties tijdens wegkoers. Nog niet eens de uitslag, maar vooral het tactisch verhaal van de wedstrijd deed menig wielervolger gruwen.

Zoals gewoonlijk ging het Nederlandse kwartet als topfavoriet van start. Niet de vraag of, maar wie van het kwartet de gouden plak zou pakken was de vraag. En daar was de equipe direct ook kwetsbaar, bleek in de koers. Op het moment dat er echt voor elkaar moest worden gekoerst, toonde de equipe zich geen team.

Dat mag het tactische verhaal niet verbloemen. Voordat het zeer kleine peloton in de finale belandde, vielen er al een reeks van tactische fouten en knullig handelende rensters af te vinken.

Al direct na de start viel de eerste misser te noteren. Hoewel het veld met slechts 65 starters zeer overzienbaar was, telden de Nederlandse rensters niet goed met hoeveel rensters en vooral wie er mee sprongen. Ook in de ploegleiderswagen wist men wel de namen, maar niet de achtergrond van de rensters. Zeer vreemd. In de tijd van internet kan ook al rijdend in de ploegleiderswagen genoeg informatie worden opgezocht. En, zo niet, kan er altijd nog met het thuisfront in Nederland worden gebeld.

Flink gemopperd werd er over het gebrek aan informatie van de jury. Zowel rensters als begeleiders misten informatie tijdens de koers. Zeer vreemd. Mogelijk dat de jury weinig tijdverschillen doorgaf, maar opnieuw was een lijntje naar een TV-kijker in Nederland genoeg geweest om op de hoogte te blijven.

Ook de rensters gaan zeker niet vrijuit. De bordeneur, de motorrijder met het krijtbord met de zo belangrijke tijdverschillen, kwam maar zelden langs. De eerste zestig kilometer van de koers hobbelde het kleine peloton met een gangetje van iets meer dan dertig per uur over de Japanse wegen. De vluchters konden dan ook niet voor niets meer dan tien minuten wegrijden. Voor het kwartet genoeg tijd om bij de ploegleiderswagen meer info op te halen. Aan de TV-beelden te zien kwam er ook af en toe een renster bij de ploegleidster, maar blijkbaar werd daar niet alle info doorgegeven.

Tactisch gezien liet de ploegleiding al voor de start een flinke steek vallen. Met een parcours met een lange aanloop tot het lastige deel van het parcours, kon men verwachten dat de concurrentie direct naar het oppermachtige Nederland zou kijken voor de achtervolging. Veel logischer was dan ook geweest om bij het selecteren hier rekening mee te houden. De enorme voorsprong van ruim tien minuten die nu werd weggegeven, bleek zoals verwacht dodelijk. Voor het goud, maar bijna ook voor het zilver en brons. De twee andere overgebleven vluchters werden immers pas in de slotkilometers ingerekend.

Hoewel verstopt onder enorme wielermedailleregen voor zowel rensters, ploegleiding en bond nog eens goed om te evalueren. Herhaling lijkt niet echt een reclame voor het vrouwenwielrennen.