vr 6 jun

› Onmacht in perspectief

En daar zit je dan ver weg in Limburg voor de Clubcompetitie klassieker. Als ploegleider in de auto en je renners missen de slag. Erger nog. De zo voorspelde beslissende aanval vertrekt precies op het moment dat je in de voorbespreking hebt aangegeven. Onmacht bekruipt je. De stille hoop dat er voor je renners nog een tweede kans komt, en het toch nog samensmelt, blijkt ijdel.

Met een ontevreden gevoel keer je huiswaarts om in de late avond toch nog even de Giro-rit terug te gaan kijken. Met groeiende verbazing de etappe integraal tot diep in de nacht terugkijkend valt alles toch enigszins in een perspectief. De grote ommekeer, waarin Visma-renner Simon Yates de 20ste rit over de Finestre aangrijpt om het klassement volledig te doen kantelen, maakt ook de onmacht van de UAE-ploegleiders duidelijk.

Alle journalisten ten spijt, de waarheid achter waar en hoe het intern bij de wielergrootmacht misging zal wel nooit helemaal boven tafel komen. Duidelijk is echter wel dat klassementsleider Isaac del Torro volledig door het ijs zakte, Misschien niet enkel fysiek, maar zeker tactisch. Want zelfs voor een 21-jarige is er geen excuus om een zo begeerde leiderstrui zonder slag of stoot uit handen te geven.

Vraag blijft of hij als enige verantwoordelijk is voor de wanvertoning. Je mag toch verwachten dat de meerkoppige ploegleiding tijdig het gevaar Yates op de juiste waarde inschatte. Met de huidige communicatiemiddelen, die op Nederlandse clubniveau jammer genoeg niet zijn toegestaan, is het dan wel heel eenvoudig om je renner op de hoogte te brengen en taken te geven.

Maar nog maar eens, wees de Giro-rit uit dat de renners, of in ieder geval de UAE-renners, niet simpel als schaakstukken op een bord kunnen worden verplaatst. Of er zat een wel heel matige schaker achter het zwart-wit gevlakte bord.